Minggu, 30 Desember 2012

Asal-usule Kaliurang



Asal-usule Kaliurang
                Panase kaya ndilat mbun-mbunan.Nanging ora digawe rasa.Sikil kaya ana sing nguncalke.Jangkah sing sabene cekak-cekak,rasane sejangkah luwih saka semeter.
                Nyi Sunan thingak-thinguk.Nguping kiwa tengen mung suwarane kethek rebutan who-wohan.Sing digoleki durung katon.Atine sumelang.Mengko gek garwane dimangsa bekasakan alas.
“Kangjenggggg….” Karepe mono mbengok sak kayange.Sing dibengoki ora njedhul.Lakune saya munggah,tekan ereng-erenging gunung.Ewasemono durung ana jlarit-jlarit,tepak tilas sing cetha.
“Ha…ha….ha…” Jegagik! Nyi Sunan atine nratap krungu suwarane ngakak.Saya nyedhaki.Jlegggg…..! Slendange krasa abot,ana sing nggeret.
“Ayo…melu aku…ha…ha…! Plak ketiplak timpling…plak ketiplak timplung.”Suwarane nggodha , ngleleda.
“Hus…ora sembrana! Sapa kowe?” Kambi narik slendang sing dieneng-eneng.
“Aku sing tunggu alas iki.” Wangsulane karo mbalik,ngubengi Nyi Sunan.Kaya arep nguntal-untala.
“Jenengmu?”
“Buta Locaya.” Nyi Sunan tambah giris.Ndredheg.Nedya nyingkang kang arep kurang ajar.Lenggggg…….brabat…..siyutt….
Nyi Sunan sambat ngaruhara.Jebul awake wis ora ngarabah lemah,disaut buta Locaya.Mabur,bleberrrrrr..kaya angin.
Arep tulung-tulung,klakep,cangkem kaya dibungkem.Atine nitir,was.Panas saya ngetap.Abure saya dhuwur,srengenge tambah ngetap.Kaya ngobong klambi.
“Kowe kudu dadi bojoku.Wis dadi padatan,angger ana wanita leledhang dhewe iku bageyanku.”Sing dijak guneman sidhem.Pasrah pati urip. Durung nganti tekan pucuking gunung Merapi,buta Locaya rada kuwalahen. Wanita sing dibopong kaya tambah abot.Ora kewuhan,njur matak aji Septiangin ,ngeplas meneh.Mundhak entheng.
Ora ngertia bareng tekan sakiduling gunung Merapi, wanita kang digawa saya anteb. Prasasat diboboti gunung.
“Hem….iki dayane apa? Apa wanita iki turuning dewa? Kok abote ora jamak.” Batine buta Locaya,nganti pringisan.”Eittt….brokkkkk…..krosakkkk!” Nyi Sunan ucul saka regemane buta Locaya. Awake kumleyang,tiba ing wit gedhe.Buta Locaya nututi.Lhadalah!!! Jebul ing dhangkeling kayu Preh gedhe ngrembuyung,ana wong lagi semedi. Nyi Sunan tiba ing ngarepe, sing tapa jugar.Kaget sakal. Njola.
“Piye ta iki mau,kok bisa ngene?” Sunan Kalijaga miterang, kambi ngelus garwane sing lemes, awake kuku lumbu.Sing ditakoni mung amem, durung ilang getering dhadha.Sanajan atine wis rumangsa nampa kamulyan bisa ketemu garwane,guru lakine sejati.
“Kosik ta,piye….piye.Aku ki lagi tapa kok disusul.”Sing ditakoni nata ambegan.Bareng arep keclupe lambe,ndadak wis kesusul buta Locaya.
“Ooooo…bola-bali kowe Kalijaga,mungsuh bebuyutanku.Isih urip ta kowe??”Suwarane santak,ngabangake kuping.Gregah, Suna Kalijaga nurokake Nyi Sunan.” Yah!” Wangsulane cekak,anteb.”Jebul kowe ta sing njalari bojomu ucul saka boponganku.Ooo..iya,ngedir-dirke kadigdayanmu ta,genahe”.Sunan Kalijaga mentheleng.
“Sakarepmu! Wis ping pira kowe seneng gawe rusak,ngganggu gawe kawulaku”.Ora kanyana buta Locaya wis kumleyang kepelane tangan.Sunan Kalijaga siyaga.Nyi Sunan nekem dhadha,miris.
“Ayo tokna kemandhenmu!”Sunan Kalijaga nyaut pusakane,teken Kyai Deling.Kasawatake buta Locaya,srettt….Kaya ana cahya ngobong buta Locaya.Teken wis klakon nglumpuake buta Locaya.Tobat.”Aku kapok Kalijaga,wis uripana, aku gelem mbantu sakabehing karepmu”.
“Ora goroh?”
“Ora!!” Sunan Kalijaga nyedhaki buta Locaya.Nyi Sunan nyambungi rembug.”Pun pejahi sisan mawon.Buta Locaya menika remen sembrana.Kapok niku rak teng ngarep sampeyan….” Sunan Kalijaga noleh,njur mangsuli wicaksana.
“Pati kuwi dudu awake dhewe sing murba.Karomeneh Locaya wis pasrah.Kejaba yen isih wangkot,kena dilunasi”.Nyi Sunan manthuk,ngamini.
“Mung eling-elingen Locaya! Kowe tak apura, nanging ora kena pisan-pisan meneh ngganggu bojone liyan.Ora kena nggodha samangsa kawulaku lagi nindakake wajib ing papan ngibadah.Malah jaganen jim setan prepriyangan sing sok nggubel kawulaku kae.Saguh? Kana balia!” Buta Locaya manthuk.Nyi Sunan nggumun marang kawicaksanane garwane.
“Srengenge wis gumlewang.Buta Locaya mlesat bali menyang gunung Merapi.Ora let suwe keprungu suwara adzan makantar-kantar saka ereng-erenging gunung.
“Sampun manjing”.Sunan Kalijaga ngiyani.”Nanging mboten wonten toya kangge wudlu,menika dos pundi?”.
“Ayo menyang sisih wetan kae.Mung kanggo pangeling-eling wae Nyi,papan nggonku semedi nganti bisa ketemu kowe meneh iki tak jenengke Panyawangan.Ya papan kene aku bisa nyawang resiking batinmu.Bisa nyawang Locaya kang gelem tobat,bisa nyawang kaendahaning alam.”
“Inggih kula nekseni.Mangga nunten medhak”.Wong sakloron reruntungan,mudhun.Sinelingan ocehing manuk-manuk trembuku.”Lha mboten wonten banyu ngaten”.Panyelane Nyi Sunan.
”Sabar”.
“Sabar pripun,napa tayamum mawon?”
“Ora aku sumuk banget.Butuh adus dhisik”.
“Inggih nanging badhe siram napa.Genah teng nggunung ngaten.”Sunan Kalijaga nudingi papan rungkut,ngisore kebak wadhas plethas.”Teken iki tutna.Arep tak uncalke,mengko tibane ngendi copoten.Sapa ngerti ana banyune”. Nyi Sunan semu maido.Teken cumlorot kaya kilat,ana cahya sembirat ing pucuking teken Kyai Deling.Nyi Sunan tutwuri.
“Prolll….currrrrr…..” Nyi Sunan lagi percaya.Teken kang dicopot saka watu karang kuwi muncrat,ngetokake banyu bening kincling.Sunan Kalijaga nyedhaki.Ilining banyu saya gedhe,njur digawekake clekodhekan.”Adus dhisik Nyi!” Nyi Sunan wiwit cucul.Wong sakloron gebyar-gebyur.Anehe,jenggote Sunan Kalijaga okeh sing mrotholi.Semana uga rambute Nyi Sunan.Ora gantalan wektu, rambut lan jenggot ilang ing banyu.Sing Katon,ana sawenehing iwak kang duwe sungut.Grameh,lele,urang pating sliri rana-rene.Slulum lelumban ing clekodhekan.
“A……tho,apa iki!”Nyi Sunan ngadhuh.”Eitttt…. nekad tenan iki.”Wong sakloron kelaran,disapit Urang .Mangka nyapite milih ,perangan tartamtu.
“Mula Nyi, kanggo ngeling-eling mbesuk tekan anak putune dhewe,yen wis dewasa kudu disupit.Yen putri ya ditetesi.Soale,awake dhewe disapit Urang nakal”.Nyi Sunan setuju.Bubar adus banyu dibabral,disabet teken.Byakkkk…..banjir bandhang,dadi kali sing kebak Urang.
“Malah prayogi kali lan papan ngriki kanakna Kali Urang,nika kathah urangipun.”Sunan Kalijaga terus ngajak nindakake wajib.Mung nggelar surban.Kahanan nyandhak sembirat abang.Srengenge ngajak angrem ing petarangan.Layung-layung ngawe sakloron bali,tilik omahe.
                                                                                                                                Yogyakarta,15 Oktober 1991
Pethikan Sega Rames kaca 49.

ANGGA DICKY KRISNAWAN
10205244029
PBD KELAS G 2010

0 komentar:

Posting Komentar

Kelompok

  • Anggita Petra A.D (10205244007)
  • Iriana Famuji Widodo (10205244001)
  • Wening Tyas Mustikasari (10205244015)
  • Imam Fauzi (10205244003)
  • Angga Dicky K (10205244029)
  •