Setya Nganti Tekane Pati

Dongeng

            Setya Nganti Tekane Pati

Roki jenenge, yaiku asu kang duweni ules putih sajroning awak sak sikile,lan buntute ananging sirahe ulese coklat.Roki kagolong jinis asu Jawa,ora gedhe lan ora cilik yo sedhengan awake.Ananging manut/lulut banget karo sing duwe.Sing duwe Roki asmanipun Pak Bambang,yaiku salah satunggaling prajurit Indonesia kanggo nantang penjajah walanda ing nagara Indonesia.Saiki umure Roki wis ngancik 3 taun,kanggone umur asu wis kagolong dhewasa.Saben dina pak Bambang sesrawungane mung karo Roki ,amarga urip ijen lan ora duwe sanak kulawarga kang isih ana.Mlaku ngetan-ngulon,ngalor-ngidul yo sing ngetutake  namung asu Jawa kuwi.Pak Bambang anggone ngopeni Roki kanthi gemati,saben esuk lan sore dipakan.Jan kaya bateh tenan,angger mangan yo mangan bareng.

Saben pak Bambang anggone ngemban kuwajiban bela nagara Indonesia,yaiku perang marang walanda,Roki namung nunggu omah.Sawise balik perang pak Bambang mesthi langsung balik omah.Roki wis nunggu kanthi dlosoran ing lemah,banjur ngerti pak Bambang bali,langsung dilunjak lan didilati tangane lan sikile.Pak Bambang rasane yo seneng banget,atase kewan kog kaya menungsa,senengane mbagekke sawise balik omah.Nganti anggone turu wae Pak Bambang dikancani Roki,jan kaya mimi lan mintuna tenan.Saben subuh utawa sloroting cahyo wis katon metu,Roki mesthi nggugah pak Bambang.

Ora krasa wis meh wolung taun Roki diopeni pak Bambang.Saben dina yo mung ngono wae,tetep ora iso pisah karo klangenane kang digemateni.Ora kaya dina-dina biasane,Roki anggone dipakan pak Bambang kog ora gelem dipangan,diwenehi lawuh apa-apa kog yo ora dipangan.Jan aneh tenan,pak Bambang wae nganti meksa-meksa,yo tetep wae ra gelem magan.Pak Bambang nyelathu “ ki,,,apa kowe lara po yo?”kog ra gelem mangan blas…’’.Wis rong dina iki Roki ora gelem mangan babar blas,dheweke mung gelem ngombe thok.Bengi kuwi walanda nyerang kutha Klaten,para prajurit-prajurit padha mlayu lan siap-siap perang nglawan penjajah walanda,tanpa kecuali pak Bambang.Bedhil,tombak saha piranti-piranti perang wis disiapke,pak Bambang banjur gage-gage mangkat.Sadurunge mangkat perang ing petenging wengi kacampur udan gremis,pak Bambang nyelathu “ ki tunggu omah lho !! aja lunga-lunga,entenana aku bali ki”.Banjur pak Bambang budhal ing papan paprangan kanthi ati kang teteg,tatag,tutug kanggo semangat ngusir walanda ing nagara Indonesia.

Wis wayah esuk, paprangan uga rampung,walanda bisa diusir lan menyat saka kutha Klaten dhumateng para pejuang utawa prajurit-prajurit kang bela nusa lan bangsa.Roki anggone nunggu pak Bambang kog ora bali-bali ora katon-katon,dienteni nganti sore kog yo ora bali-bali.Tetep wae Roki dlosoran ana ing lemah nunggoni juragane.Ora ngertio lha kog saka kidul para warga saha prajurit padha ngusung jasade Pak Bambang,Pak Bambang seda ing paprangan amarga kena bedhil ing dadha sisih kiwa lan gegere.Para kanca prajurit padha tetangisan anggone ngubur jasad Pak Bambang.Roki uga ana lan nunggoni ing pamakaman mandore,atase dheweke asu,nanging kayane bisa ngerteni rasa kaya manungsa.Swarane Roki namung kaing-kaing lan jegug-jegug ora genah.Sing marakake padha nggumun yaiku Roki netesake iluh ing mripate.Wayah wis samsaya sore,para pelayat uga padha bubar.Ananging Roki isih wae nunggoni dlosoran ing makame Pak Bambang.Ora suwe udan gedhe,Roki uga ora menyat balik ing omah,isih tetep wae nunggoni makam juragane.Dina esuke Roki gelem bali omah,tanggane pak Bambang sing asmane pak Banu sing mesakake Roki lan diparingi panganan saben dinane.Jebule ora pak Banu thog sing maringi panganan,nanging para warga dhusun kang welas karo Si Roki.Ing sawijining dina Pak Banu mendhem klambi-klambi lan kathok-kathok suwargi Pak Bambang ing buri omah.Eh lha kog ora let suwe Roki ndukeri lemah anggone mendhem klambi lan kathok mau.Sajake Roki ora gelem yen klambi lan kathoke pak Bambang dipendhem.Banjur klambi lan katho mau digondhol Roki menyang emper.

Wis rong taun Pak Bambang seda,Roki sewektu-wektu mara menyang makame pak Bambang kanthi dedlosoran nunggoni na sandhik makam,yo kaya wong kang ziarah kae.Ora let suwe saka dina kuwi,pak Banu golekki Roki kog ora ana,biasane ya jedal-jedul gawa balung.Banjur pak Banu niliki na makam lan nemoni Roki wis mati.Roki mati ana sandhik makame juragane,yaiku Pak Bambang.Nonton kadadeyan kuwi pak Banu langsung ngelus dadha lan nyelthu”dhuh kog yo asu kog kaya ngluwihi menungsa,setya marang sing duwe nganthi mati”.Banjur kuwi pak Banu crita marang tangga teparo lan padha ngubur Roki.

Dening : Angga Dicky K

               10205244029 PBD G 2010